The tragic incompatibility between men and (strong, intellectual and independent) women

Is there love without complete submission and loss of identity?
Is freedom really worth the loneliness that pays for it?
Judith Thurman
Cheri and The Last of Cheri by Colette

Liefde

Ik heb hier eigenlijk geen tijd voor, moest eigenlijk weeral lang vertrokken zijn (sorry bestiiiiieeee, love you!) maar ik wil het toch even getypet hebben.

Bijna 5 jaar lang heb ik in de loopgraven van het leven gezeten en dat maakte me moe, om maar niet te zeggen uitgeput.  Heel mijn leven al maar especially de laatste 5 jaar waren een echt battlefield waarop ik gestreden heb voor mijn gelijk, voor mijn geluk, voor het geluk en gelijk van anderen.

Ik ben daar echt doodmoe van geworden.  

De modder is eindelijk wat gaan liggen nu en de rook begint te verdwijnen en eindelijk ben ik in staat om terug wat liefde en empathie te voelen voor de mensen in mijn leven of die in mijn leven geweest zijn.

Ik hoef niet persé mijn gelijk meer te halen en ja ik heb gevochten en soms verloren maar misschien vocht ik ook niet met de meest geschikte wapens.  Very much caught up in mijn eigen idealen en overtuigingen zodat ik soms de andere niet meer kon zien.  Ik verweet mensen dingen waar ik zelf nog zoveel werk aan had.  

Ik weet niet waarom maar vandaag voel ik me zoveel rustiger en zie ik zoveel schoonheid in mijn wereld en voel ik zoveel liefde van mensen die ik heb gekend en ken.  Ik kan niet zeggen dat ik spijt heb van hoe ik soms zo tekortschoot omdat ik, net zoals iedereen, mijn uiterste best deed binnen de grenzen van mijn emotionele / fysieke en rationele mogelijkheden die ik had op dat moment.

Ookal zou ik het willen, ik had het gewoon niet anders kunnen doen.  Vaak heb ik genomen like a greedy lil' woman maar tegelijkertijd heb ik ook stukken van mijn hart en ziel rondgedeeld alsof ik er miljoenen van had.

Ik ben heel erg gekwetst geweest en ben soms gestorven van verdriet maar tijdens mijn Rise-Like-A-Phoenix moments heb ik beseft dat er heel veel aan mezelf te wijten was en dat de mensen die me pijn gedaan hebben niet mijn vijanden zijn maar eigenlijk spiegels die me confronteerden met zaken gewoon om me te doen leren en beter te maken.  Hoe kan ik mensen haten die me door indirecte confrontatie met mezelf me enkel mooier gemaakt hebben? Nog zachter, nog begripvoller, nog liever, ...  Pas op, de Spaanse Furie Heks die ik soms ben komt onvermijdelijk af en toe nog wel eens boven maar ze neemt ook steeds sneller en sneller haar bezem.

Geen idee waarom maar ik ben echt zo optimistisch vandaag en ik denk enkel nog aan hoeveel liefde en schoonheid ik tot nu toe al heb mogen ontvangen en ben daar so damn grateful om.  (Misschien J Cole's 'Love Yourz' dat voortdurend op repeat staat?)

Ik heb geen behoefte en absoluut geen zin meer om obsessief de dingen te proberen controleren die me misschien, éventueel gelukkig zouden kunnen maken.  Ik heb elke dag meer en meer zin om me te focussen op die ontelbare dingen en mensen die mij vandaag zoveel joy and happiness brengen.   

Ik was altijd op zoek naar liefde maar ik besef nu meer en meer dat liefde overal is als je het gewoon maar wilt zien.  Liefde is ook niet altijd verpakt in het cadeaupapier van ons concept dus we zien het niet altijd maar als we zelf een beetje meer liefde voor de ander zouden hebben zouden we het wel herkennen als het ons gegeven wordt.   

We moeten gewoon onze ogen willen opendoen en bovenal: het willen aanvaarden ook.  Want soms strugglen we zo hard om onszelf graag te zien dat we niet kunnen/willen zien dat anderen wél van ons houden. 

Ik weet het, 't is echt een super cliché tekst wat ik net schreef, very laaaaaaaaame en cheesy met nog meer cliché inhoud maar I just felt it, ya know?

En nu moek echt vertrekken of kben zooooooooooveel te laat dat de liefde alsnog ver te zoeken zal zijn vandaag :)

Peace and loooooooaaaads of love, y'all!

MotherHustler

Exposing the Ingrained

I faked it so many of times
it helped me to get it made
but to constantly try controlling tides
wears me out and makes the core of the matter fade

It's a tough code to crack
exposing the ingrained
the truth wanting to come back
intrinsic values acclaimed

So I'm trying again to revisit the places
where I last flowed with love
to no longer analyse life's races
to be the girl again my dad wrote songs of

to be anew that little kid with the eternal smile
that lightened up her grandmother's day
that loved and cared for others in unseen style
that encountered love, made it feel welcome and invited it to stay.

MotherHustler

Pantser

Altijd hard zijn en stoer doen
want je kan mensen toch onmogelijk laten zien
dat ze je raken en ontroeren
en ze zo dus laten kijken in je ziel

Ik ben niet anders maar heb moeten beschouwen
en muren gesloopt wil ik het je hebben gezegd
dat ik je mis en voor altijd van je zal houden
en ondanks je deze tekst nooit zal aanschouwen
heb ik dan toch voor één keer mijn pantser afgezet.

MotherHustler

Holy Mediocrity

I am a mediocre girl,
with a little bit of talent
slightly taller than most
full of ideas that could use a patent

alas constrained by imbedded myths
I do live every day
desiring unattained bliss
in a very socially accepted way.

MotherHustler