Christmas

So here we are at the festive table

us being us 

no judgement no label

'Love is romantic'

well that's just a fable

this open arm welcome

not everybody's able

MotherHustler

Tragicomedy

When I heard Lana sing 
hope is a dangerous thing
for a woman like me to have

it made me think of you

of how I have been giving

all these pieces of me

exclusively for your taking

it made someone say
my shoulders are wide this way
because of the massive weight
conveyed by your burden's freight

Now, I know that you are hurting 

that you had a broken dream or two

but projecting your pain and suffering 
broke the child I never could be too

It’s really tough to break a habit

and I honestly must admit
if it wasn't for my strength
if it wasn't for my kids

I would've shared your narrative 

My story will not end like yours

I have seen many other people
scarred so much deeper
bleeding so much worse

You did not have it easy
but you don't own hurt's monopoly
we áll get very much fucked over
in life's heartbreaking tragic comedy

MotherHustler

My Daughter

Just look how special
Nature has made her
but all you with the same facial
clearly have overrated
all lies patriarchs created
with her birth vowed to break it
so she will be differentiated
from all you miseducated
walking chained in line
free is my daughter
as a goddess she'll shine
you go proceed in your magic
Greatest Gift of mine

MotherHustler

The Writer 2

The

words in my heart

want to float

on breath

lips part

Oblivious

to the fact

my body

does not speak,

it acts

So my 

appeasing mind

is sending

kind reminders,

moving syllables

from chest

to fingers

But not tonight

Tonight

we will sleep

close together

so
the hard

they will not keep

they will soft

like feathers
By morning

typewritten

by hands

and keyboard

smitten 

MotherHustler

The Ease of Night

What is it about you
they ask
Stepping on a sidewalk
alone
softly bathing
in diffused street light
on a
not so cold
November night
kissed by
a tender mist
manifesting
this
ethereal sight

I'm not too sure
I replied
Maybe it might
be
the comfort
that sunless hours
provide
The dark
of the lone
of the heart
no more visible
blending in
discarding
the daylight mask
of forced All Right

Why you walk
they ask
in
diffused street light
on a
not so cold
November night

I'm sure quite
I replied
because
that's exactly
where
me and True
we reunite


MotherHustler

All right

I know
you might
see not
the stars
see not
the light

I know
you might
feel still
the scars
still feel
the fight

we know
we might
be essentially broken
but with each breath
we grow
we love
more outspoken

We know
we might
be scattered
all right
but together
we will rise
straight from
the ashes
straight out
the abyss
because
our realness
is what
defines
the Phoenix


MotherHustler

Har(d)(t)

Ik zei dat we moesten breken
...
Alsof je niets voor mij betekent

Dat is het niet

Ik weet niet hoe jij het ziet
Ik kan enkel ervaren
door mijn ogen
en
liefde voor mezelf heb ik bijna niet
Hoe heb jij dan dat vermogen?

In de schacht gegraven
door de vrouw
die mij heeft gedragen
Is het soms te donker
om te kijken
te moeilijk
te begrijpen
hoe in stilte
vulkanen kunnen zitten

De afstand en de rust
hebben mij nu kalm gekust
hebben mij doen wensen
dat jij nu,
van alle mensen,
hier was

ik zou
je willen vasthouden
ik zou
luisteren
naar mijn hart
ik zou
je willen toevertrouwen
heel zacht
dat ik je mis
en dat ik nu wel besef,
lieve schat,
dat het voor jou
ook niet
gemakkelijk is

Ik zou
maar
laat je
niets weten
Wellicht
ben jij mij
al lang
vergeten...


💖
MotherHustler

Can You

Can I
just lay here with you
Can you
take all of my past
just lift it all off me

Can I
just be real with you
Can I
stop exaggerating walls
fabricating characters
just for you to run from me

Can I
soften in your arms
Can you
home this broken heart

Can I
just submerge in your consoling stability
Can I
just unfold myself in all vulnerability
Can you
just fearlessly love and accept me for me


MotherHustler

Fever

Hands tucked
touching
one another
Lips locked
Two become one
wonder

I can't evoke
the thought enough
Hands like
mulberry silk
painting with
our bodies' ink

The glowing
of our skin
illuminating cupid
My angel,
true love is no sin
it's divinity
undisputed

💖

MotherHustler

Friends

Ik weet

hoe moeilijk je het hebt

Vluchtend voor

spoken onder het bed,

skeletten in je kasten

Ik heb er van gehoord

hoe je probeert te dansen

op een flinterdun koord

Ik zie

hoe demonen je tarten

Mijn lief,

ik weet niet

wie je was

wil het ook niet weten

Fabels zijn

groener gras

Ik hou van je

onvolmaakte heden

Jij zegt

'Er is niemand als jij

die ik ken'

Hoor dan het zacht 

in mijn stem

Zie het warm

in mijn ogen

Nieuwe kamer

Nieuwe dromen

MotherHustler 

To You

To you reading this right now:

It's going to be OK
You're going to be OK

I Love You

X

Sweetest You and Dearest Me

I really must apologize

to you and to myself

I'm clearly not that wise

having love covered
in a pain scent

I think I must say sorry

to you and to myself

as I pick and choose the contrary

of what I really do intend

Please do accept my pardon,

sweetest you and dearest me,

Past locked me in this weeded garden

overgrown tares hiding me the key

MotherHustler

Inevitability

Two times lucky,
Third time a charm
What a scam...
Ambiguous Lady Luck,
you charlatan

Fortuna a prophetess
My ashes held by her urn
I will be scattered
at a sea bottomless
No flames able to burn
the card adorned tables,
expectant of me,
ready for their turn


MotherHustler

Stop.

I need to stop writing
Can't get things done
It's because of the sleep depriving
when you're sick and have kids
and rest there is none

My only true company
are these muses within me
even though I feel happy and free
with every move they dare me
they just won't let me be
Can't have me stop writing
It must be, surely, the sleep depriving.

MotherHustler

Us

I am
too much of colours
too much directions
of wind
Than
there is you
Still

We are
too much of contrast
too much of differing

We have
a hundred flags
waving
Than
there is us
choosing to notice nil


MotherHustler

I Just Can't Be

That's just not me

I just can't be

the salt of dried tears

on those cheeks

Guess it was fun

but you just listen, hun'

That was not me 

I just can't and won't be

the salt of dried tears 

on those cheeks

Hope we will be fading

now

feelings will be subsiding

now
The end just in time
now

For us to move on

now
Towards unblemished skies

now

Guess it was fun
But as true as it was, hun'

Next would be me...

So I just can't and won't be

the salt of dried tears

on her cheeks.

MotherHustler

Welcome back, Me

Weighted down

Before

Choice gifted liberation
 Now

Floating lightly

Featherlight

Free

Welcome back, Me

Lightly loving

Tenderly touching

Loudly laughing

Oh, how I have missed She

Welcome back, Me

💖

Misschien...

Gek en ondankbaar
misschien
Waar ik sta
even klaar
mezelf
door jouw ogen
te zien

Geen bericht
vastbesloten
de waarde van
zelf
niet langer
te stropen

Reiken wil ik
omfloerst
beneveld
Niets is
wat dat betekent

Gek en ondankbaar
Misschien
maar waar ik sta
even klaar
veiliger
jezelf
door haar ogen
te blijven zien

Misschien



MotherHustler

Lieve Wim

Lief ja

Kostbare tijd genomen

me te verwoorden

Ik duidelijk

onduidelijk

Irritatie

Uw gevoel

Niet mijn doel

Wel gebruiken

een steen om

onder te kruipen

Ik houd op

Ik stop

Enkel nog

mijn blog

voor die
2 man

en een paardenkop

MotherHustler

Birthday

When you really care for people

you really hope they like you too

you want to shower them with attention
but you just can't force them into feeling the same way too

Sometimes all previous hurts in you are wishing

for gestures of affection even ever so small 

after all we've been through we still keep on expecting 
for others to heal us when actually it is not their responsibility at all

Continuously craving connection with someone
although it's very apparent that relationships we're unable to sustain
always finding ourselves at the lines of the border
between the lies of past grief and that what is sane

Now all clouds may have a silver lining

but all tears reflect prisma colours too

just the other day my kids were shouting:

‘Mommy, mommy! Look what we made for you!’

Epilogue:

My sweet angels,

I cannot explain the extent of the love I have for you two

The limitlessness of my patience to solve all of your problems to get you through

At your births I devoted myself to always nourish, comfort and care for you

But even if it is mé who out of every dire situation has been saving yóu,

I cannot help but feeling, that on the days you both were born, I was rescued too.

MotherHustler

My Boy

I know that you’re perfect

Like, exactly how you are

Crown jewel of life’s architect

My seventh heaven star

Your first cry had me uncovered
Inner angel and demon bared
Previously paint picture recolored
Decades of vaccuum aired

Even now when you are raging

Ingeniously defying me

That's not you but me gauging

The measure of my insecurity

My son,
I know that you’re perfect

and that the storms in you are too

your 'flaws' only there to reflect
the real essence of love and true.

My sweet baby continuously challenging my points of view,

I so so so so so do love you.

Mama

Life's Your Own

So here I am just living

making my life my own

a lot of fucks are given

especially by others in a very judgemental tone

However

I do fail to see them having it (all) together

so why do they always claim to know everything better

They used to have such a great impact on me

untill I grew and these brown hued eyes would see

that when shit hit the fan they were the greatest absentee

trying to keep head above water in their own personal Problems Sea

so I will never ever allow anyone anymore in the future to be

to keep away the only one who warms this imposed cold out of me...

💖

MotherHustler

Adulthood

Adulthood is like a never ending quest

for all that's in and around you

you can't win unless you give it your best

but no matter what comes through

all depends on what you decide to elect
  will you choose pink or rather feel blue...

Up to you.

MotherHustler

Hart

Wanneer ik denk dat het beter wordt
dat ik toch weer wat meer heb geleerd
dat als dezelfde emotie zich op me stort
het ditmaal een iets sterkere balans citeert

Wanneer ik denk dat er genoeg is doorzwommen
dat ik met elke slag meer ben bedreven
dat wanneer er zich iets terug op komt sommen
ik er op een ongedeerdere manier om kan geven

Wanneer ik denk dat het verleden me genoeg heeft geïnstrueerd
dat ik het mezelf nu wel kan beginnen gunnen
hoor ik de stem van het leven die me duidelijk dicteert
dat welke lessen je ook mag hebben geleerd,
je verstand zal bijna nooit je gevoelens aankunnen.

MotherHustler

Butterfly Tsunami

Previously molded a pretender

the truth of me got left

But you made me remember

and re-evaluate beliefs professed

To be fallen in love with
when I was unapologetically me

when all of my pretenses were binned

when all of my body and mind were free...

It made me reassess past people

brought veracity back to me

no more jesters, authentic me is regal
 resuscitated by your butterfly tsunami.

💘

MotherHustler

The calmth of my mind... lies in my babies

Half part streets,
half part a lady

A soul freed inbetween sheets,
a soul calmed by leafs of tea

A sting more vicious than a killer bee,
a love more huge than ever experienced by thee

All these different aspects of me
they used to put me on the edge of crazy
like a believer always looking for epiphany
but finally...

... Calm came to mind...
....First time ever...

... my weary hand touched the healing skin of my newly born baby.


*to N & LH, my most valuable t(h*)e*a*ch(l*)e*r*s*
you challenge me, defy me, break me, build me, teach me and heal me like no other in this world 💓

MotherHustler

Best Summah Like... Evah!

Ik wil het eigenlijk niet gezegd hebben wezen
maar deze zomer is één van de beste van mijn leven
zelfs al voelde het als winter anderhalve maand geleden
alsof ik vier seizoenen in één heb versleten
maar geheel onverwachte ontmoetingen hebben met hun degen
alles wat pijn deed met de grootste affectie vakkundig weggesneden
dus iedereen nu in de shit: het is volledig OK om eventjes te wenen
maar weet dat alles op een nanoseconde kan keren in het leven.

X

Gotta Let Him Go...

Ik zal het hem moeten zeggen
maar krijg het niet over mijn hart
hoe moet je iemand vertellen
dat je gevoelens zijn verhard?

Dat hoe later op de avond
hoe meer mijn hart breekt
dat de rust die ik in hem vond
door geslonken liefde is verbleekt

Dat ik zal moeten verdergaan
dat ik niets anders kan beslissen
dat het onmogelijk is te bestaan
bij hen die (zelf)bewustzijn missen

Dat ik als kindje ben gebroken
maar mezelf terug heb gelijmd
dat stiltes verrijken en niet storen
dat met kracht de nood verdwijnt

Ik zal het hem moeten zeggen
maar krijg het niet over mijn hart
het is moeilijk zich neer te leggen
bij het einde van wat zolang liefde heeft gebracht...

MotherHustler

Life, As We Accept It

Babygirl,

Some decisions will bring you a most beautiful reward,

sometimes choices will seemingly blow up in your face,

what/who you end up with is often not what you would have thought

so don't you worry too much and let it all take its place

If you'd let it, it'll all have a meaning sooner or later

I cried my eyes out before too, only to end up with something so much better

just trust that where you're at this moment is really the best place to be for you

all you gotta do is give it your hardest to keep it real with yourself, Boo,

and everything, absolutely everything, will end up just perfectly fine for you too.

I love you,

MotherHustler

Casper II

My Baby,

There never was forever
as truth was present from the start
I díd secretly hope for at least one summer
but your August absence has been depleting my heart

I miss those star adorned eyes of yours that disarmed
every inch of doubt I had about our future's reality
yearning for your sculpturelike arms to bathe me in thy warmth
why couldn't you just stop thinking and instead tried to feel me

I like and appreciate all I have come to know about you
like your passion and faith in that what you're so sure of up above
your discipline that always makes you come through
your stubborness that often makes you miss out on love

I miss the dance and music we shared together
you know, from our 'Trip' choreo to Ro James' sway
maybe we should've tried harder and done better
maybe we should've at least lasted until my upcoming fame would've got in the way

Why didn't we postpone the end until our very first fight
honouring this most precious of gifts just a little bit longer
Why didn't we listen to our hearts instead of us letting me leave that night...
Wished we'd praised this rare authenticity we shared and hadn't allowed fear & ego to be our killers.

MotherHustler

Een gewone week in het leven van een gewone ploetermoeder

Deze ochtend de kindjes gedropt op een speelplein (gelegen op 30km lang omrijden naar mijn werk zodat ze toch zeker naar hetzelfde speelplein als hun nichtjes konden gaan 🙈).

#⥌WhatYouWon't Do,DoForLove⥌

Ik was op tijd zeg!  Bekangst niet te geloven!  

Ze stonden daar wel zonder hun rugzak met eten, drinken en zonnecrème in die ik thuis vergeten was maar da's hooguit een detail, niet?  (All other MotherHustlers in da house: holla at ya gurrrrl!!)   

Het is nu ook niet zooooo onlogisch dat we soms dingen vergeten want er is eigenlijk niets onder de zon dat we niet doen of niet aankunnen en meestal doen wij mama's het dan ook nog helemaal alleen.

Werken, opvoeden, huishouden, hustlen, boekhouden, uitgaan, epic failen, sporten, daten,... we're doing it all.  (In permanente zombie modus weliswaar but we're still doing it though!)

Ondertussen laten we wel per ongeluk onze Abraham Hicks affirmaties over heel de werkvloer galmen omdat we onze oortjes zijn vergeten aan te sluiten op de computer (en zitten we met purper hoofd en schaapachtig lachje maar hysterisch te klikken op de muis om de mute knop te proberen activeren ('proberen' omdat we er dan ook nog eens steeds nét naast zitten te klikken van stress en schaamte)) of steken we bijna het huis van onze date in brand omdat we hem willen verrassen met een ontbijtje maar zijn combi microgolfoven moeilijker te ontcijferen valt dan het Voynichmanuscript en het ciabatta, in plaats van lekker krokant te worden, in de fik schiet.  

(Met mijn endorfinevol hoofd in de wolken was ik tomaatjes aan het snijden terwijl ik eitjes aan het bakken was waardoor ik het brood in de microgolf vergat en toen ik rook dat er iets zwaar aan het verbranden was dacht ik door de eitjes van het vuur te halen een ramp vermeden te hebben (zelfs al bedacht ik me hoe vreemd het was dat nog rauwe eieren zo verbrand konden ruiken...)  Het was pas toen mijn halve God meets Keanu Reeves' karakter uit de film The Lake House (ladies, they DO exist... as a mirage that is), de keuken binnenkwam en zijn microgolf niet meer kon zien door de rook, dat er een brandweerinterventie net vermeden kon worden.  Oeps.)

Voilà se mijn liefste vriendinnetjes en vriendjes en kennissen en collega's en vijanden, dit was ik weer en volgende keer meer (met een ploeterverhaal òf een opiniestuk òf een filosofisch stuk òf een bedenking òf een depressief gedicht zoals mijn lieve vriendin Nathalie mijn poëzie benoemt :))

Toedels!

X

Casper I

Mirror mirror on the wall
after all the heartbreak and pain
why is this amazing human I just met
the most sincere and sweetest of them all?

MotherHustler

Casper

If we're both from different galaxies
than why does being with you feels like home
are we just two people making memories
or was it all Divinely written in Holy stone

Like Michelangelo's marble David
your body's marvel should be sculpted too
but it's your character that really should be serenaded
as there's no truthfuller person and kinder of heart than you

Maybe our closeness will not last for that long
as life can be extraordinary yet sometimes so inhumane
but for now you're my all-time favourite slow jam song
and if gone tomorrow you'll be leaving me better, not the same.

MotherHustler

The tragic incompatibility between men and (strong, intellectual and independent) women

Is there love without complete submission and loss of identity?
Is freedom really worth the loneliness that pays for it?
Judith Thurman
Cheri and The Last of Cheri by Colette

Liefde

Ik heb hier eigenlijk geen tijd voor, moest eigenlijk weeral lang vertrokken zijn (sorry bestiiiiieeee, love you!) maar ik wil het toch even getypet hebben.

Bijna 5 jaar lang heb ik in de loopgraven van het leven gezeten en dat maakte me moe, om maar niet te zeggen uitgeput.  Heel mijn leven al maar especially de laatste 5 jaar waren een echt battlefield waarop ik gestreden heb voor mijn gelijk, voor mijn geluk, voor het geluk en gelijk van anderen.

Ik ben daar echt doodmoe van geworden.  

De modder is eindelijk wat gaan liggen nu en de rook begint te verdwijnen en eindelijk ben ik in staat om terug wat liefde en empathie te voelen voor de mensen in mijn leven of die in mijn leven geweest zijn.

Ik hoef niet persé mijn gelijk meer te halen en ja ik heb gevochten en soms verloren maar misschien vocht ik ook niet met de meest geschikte wapens.  Very much caught up in mijn eigen idealen en overtuigingen zodat ik soms de andere niet meer kon zien.  Ik verweet mensen dingen waar ik zelf nog zoveel werk aan had.  

Ik weet niet waarom maar vandaag voel ik me zoveel rustiger en zie ik zoveel schoonheid in mijn wereld en voel ik zoveel liefde van mensen die ik heb gekend en ken.  Ik kan niet zeggen dat ik spijt heb van hoe ik soms zo tekortschoot omdat ik, net zoals iedereen, mijn uiterste best deed binnen de grenzen van mijn emotionele / fysieke en rationele mogelijkheden die ik had op dat moment.

Ookal zou ik het willen, ik had het gewoon niet anders kunnen doen.  Vaak heb ik genomen like a greedy lil' woman maar tegelijkertijd heb ik ook stukken van mijn hart en ziel rondgedeeld alsof ik er miljoenen van had.

Ik ben heel erg gekwetst geweest en ben soms gestorven van verdriet maar tijdens mijn Rise-Like-A-Phoenix moments heb ik beseft dat er heel veel aan mezelf te wijten was en dat de mensen die me pijn gedaan hebben niet mijn vijanden zijn maar eigenlijk spiegels die me confronteerden met zaken gewoon om me te doen leren en beter te maken.  Hoe kan ik mensen haten die me door indirecte confrontatie met mezelf me enkel mooier gemaakt hebben? Nog zachter, nog begripvoller, nog liever, ...  Pas op, de Spaanse Furie Heks die ik soms ben komt onvermijdelijk af en toe nog wel eens boven maar ze neemt ook steeds sneller en sneller haar bezem.

Geen idee waarom maar ik ben echt zo optimistisch vandaag en ik denk enkel nog aan hoeveel liefde en schoonheid ik tot nu toe al heb mogen ontvangen en ben daar so damn grateful om.  (Misschien J Cole's 'Love Yourz' dat voortdurend op repeat staat?)

Ik heb geen behoefte en absoluut geen zin meer om obsessief de dingen te proberen controleren die me misschien, éventueel gelukkig zouden kunnen maken.  Ik heb elke dag meer en meer zin om me te focussen op die ontelbare dingen en mensen die mij vandaag zoveel joy and happiness brengen.   

Ik was altijd op zoek naar liefde maar ik besef nu meer en meer dat liefde overal is als je het gewoon maar wilt zien.  Liefde is ook niet altijd verpakt in het cadeaupapier van ons concept dus we zien het niet altijd maar als we zelf een beetje meer liefde voor de ander zouden hebben zouden we het wel herkennen als het ons gegeven wordt.   

We moeten gewoon onze ogen willen opendoen en bovenal: het willen aanvaarden ook.  Want soms strugglen we zo hard om onszelf graag te zien dat we niet kunnen/willen zien dat anderen wél van ons houden. 

Ik weet het, 't is echt een super cliché tekst wat ik net schreef, very laaaaaaaaame en cheesy met nog meer cliché inhoud maar I just felt it, ya know?

En nu moek echt vertrekken of kben zooooooooooveel te laat dat de liefde alsnog ver te zoeken zal zijn vandaag :)

Peace and loooooooaaaads of love, y'all!

MotherHustler

Exposing the Ingrained

I faked it so many of times
it helped me to get it made
but to constantly try controlling tides
wears me out and makes the core of the matter fade

It's a tough code to crack
exposing the ingrained
the truth wanting to come back
intrinsic values acclaimed

So I'm trying again to revisit the places
where I last flowed with love
to no longer analyse life's races
to be the girl again my dad wrote songs of

to be anew that little kid with the eternal smile
that lightened up her grandmother's day
that loved and cared for others in unseen style
that encountered love, made it feel welcome and invited it to stay.

MotherHustler

Pantser

Altijd hard zijn en stoer doen
want je kan mensen toch onmogelijk laten zien
dat ze je raken en ontroeren
en ze zo dus laten kijken in je ziel

Ik ben niet anders maar heb moeten beschouwen
en muren gesloopt wil ik het je hebben gezegd
dat ik je mis en voor altijd van je zal houden
en ondanks je deze tekst nooit zal aanschouwen
heb ik dan toch voor één keer mijn pantser afgezet.

MotherHustler

Holy Mediocrity

I am a mediocre girl,
with a little bit of talent
slightly taller than most
full of ideas that could use a patent

alas constrained by imbedded myths
I do live every day
desiring unattained bliss
in a very socially accepted way.

MotherHustler

Lood en Glas

Er gaat veel verloren in eindeloos gepraat
liefde kan je enkel voelen
en wanneer alles uitdraait op haat
luister dan wat het hart wilt bedoelen

Vergeet even wat je dacht te weten
en te weten wat je dacht
neem haar vast en begin te vergeten
alles wat je verder van haar bracht

De mythen die je naleeft zijn enkel geschreven
door geillusioneerden, zombies door geld en macht
het doet je negeren wat écht is in het leven,
licht bestaat niet meer, alle kleuren worden zwart

Ook ik kan me er soms toe laten verleiden
door schimmen het bos door de bomen niet meer te zien
maar de troost van je huid doet al mijn angsten wegglijden
en loze woorden getijen maar kunnen niet langer verhelpen
dat wanneer we als lood en glas samensmelten
we zuiver als kristal spreken tot elkaars ziel.

MotherHustler

Friend Request 1

Je zei dat je vrienden wou blijven
ik heb me lang afgevraagd waarom
voor de interessante gesprekken die ik uit fantasieën bijeen moest rijven?
Ontmantelde utopieën ontkrachtten de fundering van het vriendschapdom.

De droom van een knop die smacht te zijn een bloem
het verlangen naar de bedwelming van florale geuren
Het weerhoudt de mens maar even van het Scenario Doem
want dát wat je beslist zal ook zo gebeuren.

MotherHustler

Friend Request 2

Ik ben een ruwe cactus, mijn suikerzoet fruit verstopt achter doornen
geen wonder dus dat het gefluister van ogenschijnlijk zachte bloemen
jou geheel onoverdacht mijn authenticiteit heeft doen honen
maar De Storm van de Angst zal ooit de grond omwoelen
en de orkaan die Het Leven heet zal kruipen tot onder je huid
je zal schreeuwen om hulp zonder veel woorden
en ik die jou kon horen zonder ook maar één geluid
ben je dan al lang door jouw smaad verloren
misschien dat je dan pas zal beseffen
met alle gevolgen van dien
weg zijn de 'zachte' flora met hun adviserende praatjes
die je enkel het luchtkasteel spiegelden dat je wóu zien.

MotherHustler

Little Accident

I don't know about you all, but for me, going to work every day and to single handedly take care of two kiddo's who are like 4 going on 14 and 6 going on 26, is like sheer exhaustion to me.

Might have said this before but my days are spent looking like Morticia dressed as Beetlejuice and chanelling the leftover crums of my energy towards the abstenance of highly craved Vodka Xanax cocktails.

Thought the other day to give myself a break and to go to an indoor playground with the kids this time.  Me sipping on a trillion of coffees whilst my little treasures break down the premises and nót our house for a change... Life could be worse.

Fact is that I'm a highly sensitive empath so after 4 hours being around all those other screeching, fighting and howling kids (of doom) I was totally worn down by the time my daughter asked me to go on the slide with her.

Impossible to refuse those pleading brown puppy eyes (I tell you, it's easier to refuse Jack The Ripper to kill you than to deny those sweet yearning eyes) I dragged my Morticia/Beetlejuice ass behind her and went up the stairs to the slide ignoring the sign that said you have to take your shoes off coz' I was just. Too. Damn. Tired. 

Kind of awkward being the only adult going on a slide for 4 year olds but surely I'd be on and off that thing in no time so no actual other adult there would be able to see and/or ridicule me. 

Now, you can take that 'in no time' quite literally as my daughter and I were going off it like an effing Usain Bolt on tracks. In order to not flip over the poor kid in front of us, I had to slow down FAST, so Miss Congeniality over here couldn't think of anything better to do than bending her knee sideways to put one foot on the side of the slide.

Because of the fact I'd kept my shoes on my foot wasn't moving at all from the side so my thigh bone dived straight under my stagnant knee bone, making a crack I still hear in my nightmares to this day.  When my foot finally loosened I found myself at the end of the slide, almost fainting for 10 minutes from the excrutiating pain whilst in the meantime suffocating from all the hugs and kisses of the sweetest little ones who wanted to make me feel better.

Small detail: by now ALL adults had noticed me.

Other small detail: with ány other shoe my foot would've probably slid down together with the rest of my body and I would've ended up just fine but noooooooooooooooo, no ma'm, I réally needed to wear my VANS that day, you know, THE shoe renowned for its waffle outsoles made of a rubber for extreme grip and support.  Read: EXTREME GRIP and support.  

I don't remember too much of what happened afterwards but I ended up at the ER with what turned out to be a ripped lateral collateral ligament.

Now I have to rest, rest, rest and rest, a luxury only reserved for the childless, the lottery winners and the dead, so my knee does not seem to cure all that well....

And thus, chances are that in ten years from now, I'll go on a hike, taking it slow because of the knee injury I once suffered.

My fellow hikers will ask me: 'Oh, a knee injury, that's too bad, how did it happen?'

Me (casually): 'Oh, you know, because of an incident I once had on a slide at an indoor playground.'

Them: 'Oh, that's a shame! How old were you when it happened?  Like six?

Me (dying): 'No, thírty six.'

That's all folks!

X

White Privilege

Ik voelde me zo verheven
hoog boven het politieke debat
omdat een mens met zeker verstand gegeven
toch zo die verborgen agenda's doorhad?

Het migrantentopic is heus alleen maar schijn
voor zij die enkel op macht en geld berust zijn
ik wou me dus niet in de discussie mengen
idioten zijn toch niet op andere gedachten te brengen

Toen hoorde ik de allerliefste van heel de wereld
me vertellen hoe haar hart verdriet uitprevelt
verslikkend in mijn tranen besefte ik toen pas
dat de keuze om wel of niet te reageren mijn 'wit privilege' was.

MotherHustler

Zonder Titel

"Je had het kunnen weten"
dat is wat iedereen tegen me zei
maar als ik het nooit heb gekregen
hoe kon ik dan weten wat liefde was voor mij?

Een bloemetje geplukt wou naar mama worden gebracht
maar nergens was iemand te bespeuren
lichtjes in de ogen werden door tranen versmacht
haar rozenrode hartje begon te verkleuren

Gewend om het altijd aan iedereen te geven
haar van-geen-kwaad-bewuste-kleine-meisjes-hart
iedereen kon altijd alles uit haar nemen
hoewel liefde voor haar wél aan voorwaarden werd gehard

Zo zou je kunnen denken dat ze in de wieg reeds heeft geleerd
dat ondanks je sommigen heel je lichaam en heel je ziel geeft
je toch zonder stop door hen zal worden afgewezen
waardoor je arrogantie en onwetendheid haar nu zelfvoldaan de les lezen
ze zeggen haar onbedachte dingen zoals dom en krankzinnig wicht
dat een hart duizend maal groter dan het jouwe opnieuw voor De Nodige was gezwicht
kun je dan niet zien dat ze enkel maar zocht naar iets van vuur om haar te verwarmen
dus stop met preken en neem haar alsjeblieft in jouw lang verlangde armen.

MotherHustler

Geluk

Bliksemschicht wit op fuchsia roos...
...een vederlicht pluimpje draaiend in een windhoos

Het diepe blauw door schitter van goud gebroken
geluk kent geen prijs maar heb het toch kunnen kopen.

MotherHustler

Reflect

Het is niet makkelijk te leven
binnen de staven van de maat
licht door een zwart gat verdwenen
je wordt wat de wereld van je maakt

Vergeefs de zeldzame engel die passeert
met haar gouden, honingkleurige gloed
die jouw onmetelijke schoonheid vereert
de luiken van jouw kamers weer opendoet

Ongeacht zij je draagt in haar troostende armen
zij je lieflijk streelt als een veertje over je gezicht
overheersende fantomen laten niets je hart verwarmen
voor Koning Hades wordt in geen tijd weer gezwicht

Geen tast of wezen dat je verdriet kan laten wijken
wanneer je weigert je reflectie te zien in het glas
je moet je ziel in de ogen durven te kijken
gaan voor wat kan en niet voor wat was.

MotherHustler

Diogenes

Wandering in between spirits

nothing is sensed but dark

true warmth only radiated by misfits

who never judge those who step on their lark

Since they've been unwillingly stripped 

of all that's perceived loving and kind

they've been ravaged when they were kid

but still ended up with the most beautiful of mind 

They ripened outside the Cages of Construct

never scarred by the lashes of preconcept

ignoring counterfeit is their conduct

that what's inside is that what's percept

I always felt kind of lonesome

like Diogenes flashing my light

no kindred soul, no connection

but amongst my darling misfits, I finally have one in sight.  

MotherHustler

(Levens)Verhaal

Allen gaan wij in het leven op zoek

naar inhoud voor de lege pagina's in ons boek

voor ideëen grijpen we vaak terug naar vorige paragrafen

trouw blijvend aan de thema's die daarin liggen begraven

Willen we echter vernieuwend wezen

kunnen we best andere literatuur beginnen lezen
neergepend door de meest inspirerende geesten

ons met hun inkt loodsend doorheen onze queeste

dit confronteert met de vergankelijkheid van het verleden

met de irrelevantie van alle ervaringen voorheen geleden

de waas rond onze overtuigingen trekt nu zachtjes op 

de waarheid komt naar boven, de leugen hinkt achterop

Writer's block is plots verdwenen

de mooiste hoofdstukken kunnen nu worden geschreven
Vorige bladzijden hoeven we niet meer te herlezen
fouten vallen toch bijna nooit meer te corrigeren
lessen uit vergissingen die onze toekomst vorm geven
niet het foute maar enkel het goede telt vandaag nog in het leven.

MotherHustler

New Friend

We hebben elkaar ontmoet
op een geheel eigentijdse manier
niet dat het er enigszins toe doet
want nu bevinden we ons hier

Ik hou er van hoe open je bent
je naar je laat kijken als door glas
omdat ik het totaal niet ben gewend
om met een ander te pozen uit dezelfde klas

Ik vind je verhalen zo geweldig intrigerend
we zijn zo anders maar hebben toch ook zoveel gemeen
hoe jij in het leven staat vind ik zo inspirerend
vertel alsjeblieft verder en ga nog niet direct richting Costa Rica heen.

MotherHustler

Soldaat van de (echte) Liefde

Herinner je je nog dat van die soldaat?
Zo van: voor jou sta ik altijd paraat?
En van: voor jou zal ik altijd strijden?
Of van: je verlossen wanneer je zal lijden?

Bleek dat achteraf toch een vergissing geweest te zijn
omdat ik niet wist dat je zoveel ontbrak aan bewustzijn
zowel van jezelf als van je Schepper als van de mensen om je heen
tot je ware aard door een geluidsgolf van je stem aan mij verscheen

Bleek ik al die tijd verliefd te zijn geweest
op een imaginair beeld van een onbestaande geest
Ik zat lang vast in de draden van een door jou gesponnen web
maar nu zie ik je, het type waar ik heel mijn leven al tegen gevochten heb

De mens die altijd met het veroordelende vingertje zit te zwaaien
die alle gebreken van geliefden op een lijstje zit te vergaren
die op zijn huid de meest adembenemende harten kan voelen
maar bij gebrek aan het dragen van uiterlijke schijn niets voor hem bedoelen

De man die zelf voortdurend van God los lijkt
die voor elk aards verleiden gezwind bezwijkt
die immer heilig overtuigd is van zijn gelijk...
Lees je Boek en zie dat niet jouw kritiek maar wel Liefde is Zijn Koninkrijk

Het staat je natuurlijk vrij om aan jouw doctrines te blijven denken
te kiezen om blind te blijven voor Zijn grootste geschenken
want weet dat Hij je enkel onvoorwaardelijke tederheid toe zou wensen
maar jij kiest er liever voor om de oogverblindende schoonheid van de liefste mensen
voortdurend aan dat lijstje met voorwaarden af te blijven meten
ze te bekritiseren en weg te werpen zonder enige last van je geweten
ongeacht de onbetaalbare lieflijkheden die ze jou ooit hebben gegeven
en dan twijfel ik toch, mijn vriend, of jij de essentie van jouw God eigenlijk wel goed hebt begrepen.

MotherHustler

Regenboog

Soms denk je dat de grond het gaat begeven
het pad waar je op stapt helt steil naar beneden

Het is OK even het hoofd te laten hangen

de tranen te laten stromen over je wangen

Eens alles droog lijkt de horror vaak alleen maar schijn

dus laat het gaan, probeer wat meer je echte ik te zijn

Het is daar waar je de essentie terug kan vinden
waar tederheid doch vermogen zich bevinden

Neem diep adem en kom tot rust
wacht tot je innerlijke vuur je terug wakker kust

Neem dan zachtjes aan de draad weer op
denk aan de kool en aan het sop

Voor je het weet gaat het pad alweer omhoog

en zie je daar, mijn liefste, de meest schitterende regenboog

MotherHustler

Soldaat

Ik weet dat je het moeilijk hebt

vertrouw op me, ik voel jouw pijn

en hoewel je me op de slachtbank hebt gelegd

zie ik kristalhelder door de schijn

Onbeantwoorde liefde gegeven in je leven

ze ligt als een blinddoek op je hoofd

uit het stof van je verscheurde hart geweven

het is niet in God maar wel in Angst dat je gelooft

Gehuld in je sluier van gekwellen
zodat je zeker niet ziet
dat ondanks wat ik ook mag zeggen
in mij zit hetzelfde verdriet

Ik weet dat je het moeilijk hebt

vertrouw op me, ik voel jouw pijn

‘Voor altijd wil ik naast jou strijden’ heb ik gezegd

eeuwig zal ik jouw soldaat zijn.

MotherHustler

Rose Rising

Somewhere... in between the savage rose bush

the most beautiful Flower was hiding

Wistfully... because of a never ending rush

the retention of past beliefs kept Her there residing 

Than a ruthless tempest came breaking the briar's rigid branches

by doing so exposing nature's stunning Piece Of Art

Leaving the bared Bloom finally to enjoy the sun's caresses

unveiling at last Her most magnificent and dazzling part

As the Rose before always feared the storm

She subsequently ever stayed in cover

Realising now overcoming struggle is a strength form

She flourishes, over which butterflies hover.

Motherhustler

Find what feels good

Reading this little blog of mine, you might have noticed that I'm treading on Path Unlikely, here. 

Now, how pure and most beautiful my (t)(pr)eachings are though, duly note that I still do fuck up, I still almost pass out from anxiety sometimes, I still do keep hurting the ones I love, I still don't always speak the honest truth because I so dread it to make me look vulnerable and weak and I definitely still do keep questioning myself (pretty much every nanosecond), so I'm definitely no unconditionally happy unicorn riding into the sunset.  Yet.

Which leaves me to one thing and one thing only:

To try to let go controlling my thoughts.

To try to let go the urge to control others.

I try to let shit go as True Peace and True Love only comes with True Acceptance.

X

Awakening

Coming from nothing

I have always thought:

Wealth would never come knocking

For crumbs forever there will be fought

Little did I know 

That if seed can become tree

I, myself, too, can grow

Into the very best version of me.

MotherHustler

Sakura

As this new day is springing

defeat is no more, I will go winning

My tears have dried, my heart has re-opened

act is now key on all that was hopened.

MotherHustler

A little poem I wrote to celebrate my new morning.  My new dawn.

Love,

X

Moirai

All the wonders and the whys
the never being able to say goodbyes

The Three Fates knitting my sweater
Will it be a cropped one or will it end never?

Yet the lids of my eyes keep opening each morning
Today is a happy one or will I keep mourning?

I greet the world and I take in the weather
a conscious decision: today must be better

Because, you see, I'm barely keeping up
with all the changes that fill my cup
but do not doubt, drink from it, I will
After all, is there not a tomorrow, still?

MotherHustler

'At night is when the Muses visit.' Quincy Jones.

I hope you appreciate it,

Love,

X

Starry, Starry Night

Now, let me tell you…

Digging into the depths of your core, untangling the clews of preconceived opinions and unravelling the truth of your authentic self… it will bring you places. 

It will bring you from the river Styx to Gaia's ceiling.  From the grip of Hades to the arms of Eros.

Bam! Snatched by Hydra again.

But no low nor high, no sujet nor emotion will be able to obstruct your way to Revelation Road.  

Even when you’re down, your spirit is soaring as the teachings of struggle are tomorrow’s pillars of consciousness.   

For example, let's take the devouring ache of heartbreak.  The pain of unrequited love, if you will.  It will make you cry tears that wet your skin but that will also dissolve the steel of one of your heart's vaults, disclosing concealed contents.  

This rock bottom of grief and heartache will enable you to question yourself, to make you strip yourself and because of that will also lift you to yet another, veiled before, awareness.  

For me, it drew me to some spiritual guidance which taught me a thing or two.
Amongst other life saving hacks, it taught me that whatever’s in me, I see in you.
That truth does not exist.
We see what we want to see.  We see how we were constructed to see.  All our past experiences, all our preconceived conceptions we see exhibited in other people's attitudes, in our collocutor's words.

Not anymore, though.  I will, in all humility, try to innovate myself.

Being ignored will no longer be a validation of me being not worthy of love.

That reply to my question asked will no longer be considered as a confirmation of me being not good enough.

Not getting what I yearn for from someone will no longer be taken as a representation of my inbedded insecurities.  

I understand now that whatever’s in you, is projected on me and vice versa.

I understand now that we're all just mirrors, reflecting on each other what's really inside ourselves.

Coming to this understanding, I've noticed that we can not pour from an empty cup.
That we should try to fill ourselves with love, tenderness and compassion for self and others in order to spill it over to everyone around us.

We should try to see what's REALLY there to see, not what we THINK there is to see.

We should try to hear what's REALLY there to hear, not what we THINK there is to hear.

Let us try to focus on the good and loving aspects in each other and let's mention them.
Let us draw smiley's on each other's faces and let's color our own hearts with happiness while we are at it as well.  

Let us, in all modesty, try to blank our canvasses and to feel the brushes by the hairs they are made off and to smell the paints by their true compositions.

Let us try to clean our slates today so we are no longer the centuries old reproductions of yesterday.

X

Uplift Yourself

As you could read in my previous (uplifting and joyous) post, I sometimes feel like I can't deal with life's challenges no more.
By times I just wanna curl up in bed, cuddling (and binging on) a six pack of Cara, leaving my smelly dishes on the counter and keep the curtains closed (for a week).  

Although I would like to see it otherwise, I'm not (yet) able to fly high on the clouds of unconditional love and imperturbable empathy every single moment of every single day.   

Nope, I'm just being me, rocking my best Fallible Human Mode. (Mmm... should I trademark this one?)

However hard I try to fight it, whenever I land in that place of heartbreak, in that Sound of Silence kinda mode... I tell myself it's OK to just wallow in self pity for a moment.

I tell myself I don't have to figure out this very moment that parental issue, that relationship, that future plan, that got-to-get-my-whole-life-planned-out-right-this-very-minute,....

I just try to master the moment...the day... and than try to do that the next day and the day after that and the day there after...   

If I feel sad or agitated (or feel like going Chainsaw Massacre on someone), I just try to think about something nice.  You can try it too... Like think about that dream last night, where that colleague you hardly know was breaking your back and now your face lights up like an effing lighthouse whenever you run into him visualizing 'Daddy's' King Kong.... or that extra chocolate cookie you got with your coffee the other day... yogi's choice.

I just try to force myself to think about happy stuff so much so, that at one point I hope it will just come so organically to me that when stuff gets all White Squall on me, I can feel the sun's warmth breaking through the storm and soothing my desperate skin.

Also, it is not highly recommended to flee from every situation or person in the 'this is not serving me' mindset as that would definitely enhance your chances of dying alone at the end, your decomposing body nibbled to pieces by your starved lap dog named Brutus.

It is more favourable to look the beast in its raven eyes and to tell it: we shall settle this together.
We shall settle this together with kindness, with love, with mutual respect.
We shall manage and master conflict instead of running for the hills like we are so used to doing. 

Try to think about the half dragons/half phoenixes we all are...
Think about the courage, the guts and the unstoppable strength we all harbour inside to exterminate those ugly ass roaches of issues.
(Slaying is a must as if thou shallt fail at this essential part, thou shallt keep on encountering the same issues and/or people, only now multiplied like rabbits on Viagra, transformed from roaches to Godzillas.)

Jacking up our self worth, focussing on that one good thing this shitty something or pukeable someone once did for us as well (I know it's hard, you cute little fellow haters, but come on... we can do this), to forgive, to respect and to be kind during conflicts encountered... Those are the keys to unlock the door to Swagger Enlightened.

Anyway, whatever you think, whatever you do... You do you, boo, and always try to remember one thing: that one day or that one moment doesn't define you or your life.  Read that again.

One fuck-up, being fucked up or getting fucked, does nót define you or your life experience.

This heartbreak / pickle / hurdle is nót your ever after.

You sháll overcome.
You sháll prevail my dearest sisters and brothers.

Namaste.

X

uhy^!ç

hbgrbfgtp§fà(rifkygrtygtt§yyuujhhyuuyyy§trderkloiun

Weary

Sometimes I feel like I can't do this anymore.  This life.  

All well and good probably when you have enough sleep, eat well, exercise,...  But honestly, which working parent is fortunate enough to benefit from these luxuries?

How can you mentally cope with difficulties at work, challenges that occur whilst trying to raise kids or people you love treating you like a disposable (eco)bag, when chronically exhausted?  

I can't.  I really can't sometimes.

And this lack of love.  This absolute lack of love.

Some people are so intensely preoccupied with themselves and so focussed on all the bad and negative in the world and in others...  So blindly involved with their own lusts and lives they don't have any eye whatsoever for the ones next to them.  They just feast on everything they can acquire whilst at the same time neglecting all the things and people that réally matter.

Not hearing anything when they pretend to listen as you try to express yourself because they just do not care about anyone else but themselves.

Some people are so lost, so disconnected from their inner compass that would lead them, if they just would want to listen, to one direction and one direction only: the path of tenderness.  

I'm just sad sometimes... and tired.  So very very sad and so so tired. 

x

Choose someone who chooses you

Every morning I start my day scrolling my Insta feed full of grand quotes and kind reminders, listening to Abraham Hicks preaching in the background.  

By times though, I stumble upon a quote of which I notice that, however representful of my previous mindset, it doesn't serve me any longer. 

Like this morning, when I was scrolling by a citation of Risingwoman.  

There's obviously no ‘one quote suits all’ with everybody being different, thinking different, walking a different path, having different experiences, … and so the one posted today:  'choose someone who chooses you'... didn't fully resonate with me.   

I used to be in a relationship with this amazing guy.  Like REALLY amazing. 

He kind…, he loving…, he caring…, he compassionate…, he like really, absolutely, legitimately incredible.  (Well... maybe not thát caring and incredible after all, but still, you get my drift.)   

I was so fiercely in love with him in the beginning, as he made me believe he lived by exactly the same values and morals as me.   

Not long after though, I saw him acting completely out of tune with the statements he made when we first met.  
This hurt me so bad, like really shredding my heart to pieces, that I was tremendously furious with him.  (Anger is nothing more than translated grieve.)

I was soooo angry with him that I could've dragged him through a field of nettles in his birthday suit or that I could've thrown him down a (marble) staircase with handcuffs on.  (You know, the usual.)

You see, from my instructed perspective, people who enter a relationship have to comply with all its institutional standards.  
They have to act like they have never been hurt before.
Like they have never built any coping mechanisms which kept them alive through the hardest psychological/physical challenges of people they trusted (which they obviously cannot unlearn a few weeks into dating you.  Hell, most people aren’t even aware they created and are acting on these self made constructions, anyway).

We all expect each other to behave according to all standard beliefs and instructions that were forced upon us by the words and behaviour of people who were hurt and disillusioned themselves. 

So when this tormented soul caused me this unbelievable pain by not living up to my expectations I forgot all about his beauty and ended up hating him.  In my opinion back than: I chose him and he didn't chose me back.  

Therefore, I blocked him, deleted every tangible memory of him, ignored every attempt of contact from his side...

Thank you, next.   

   

Fastforwarding to relentless Abrahahm Hicks listening, intense shadow work, mindful yoga, deep soul searching and spiritual expansion later, let me share this with you:

If you find yourself in a situation where you have chosen someone who hasn’t chosen you back, take your time to let it sink in and to lovingly remove yourself from the relation you have with that person.  

It is, never was and never will be, a waste of time as Risingwoman puts it. 

Never.

Ever.

Honour the experience and see it for what it is/was: a magnificent chance to gain essential insights, an amazing opportunity to win inner strength, a once in a lifetime possibility to grow as a motherfucker.   

Honour the people who did not choose you and see them for what they really are/were: your greatest teachers as your interaction with them is/was of great educational value showing you through contrast the behavioral/personality traits you really long for in a lover, in a committed relationship. 

Ask yourself how the behaviour of the other effected you the way that it did and why it did that to you.   
Ask yourself upon witnessing your pain, which parts of you are breaking and love yourself enough to figure out why that is and than lovingly tend to it.

Don’t fill your vibe with anger and resentment like I did and please do not forget to see the most beautiful things they gave you as well.  

You go get your head out of Self Pity Station and get your ass moving to build them the most exuberant shrine like EVAH! (I'm talking sizes twice the Taj Mahal here, people!)

This right here, is real strength, amigos! You taking your power back and not letting external people and/or situations mess with you vibin' (on the contrary, you changing those experencies into opportunities to reach mental Nirvana) is something extraordinary powerful!

When you decide to see the best in a person/situation, you will attract the best in other people/situations.  

Don’t block everything you are worthy of by an invisible wall of anger and/or negativity. 

Shower yourself with the awareness of all beauty and love that's constantly manifesting in front of you and clear those glass ceilings that keep you from receiving all you want and deserve.  

Now, as for a partner you would like to experience the rest of your life with:  

I can not agree with Risingwoman more.

People can say all they want but that love is a choice is not and will never be negotiable.

It's a conscious choice to dedicate yourself to respect and honour your loved one.

To respect and honour yourself.
To appreciate and accept each other's individualities and differences.
To devote yourself to figure out conflicts in a loving and honourable way.
To say 'yes' to being the person you wish you have around to share everyday lifethingies with.
To engage yourself to being the faithful and loyal rock for your most precious one, as it is you yourself that has always wished upon having that same rock in yóur life. (Something with being the change you want to see in others, you know.)

To decide to stick with it even when things get shit-smashing-into-the-fan-covering-the-whole-wide-room-in-feces-and-unbearable-smell hard.

Real and truthful love is something that is built.  Something that can only be created over time. 
Time of getting to know and to having experienced the whole spectrum of your partner’s personality.

Time of personal and mutual challenges that you have experienced and have overcome together.  

Sincere love is there where there’s total and unconditional acceptance of each other.

True love is there where reverence reigns. 

Real love is choosing for someone.  Deliberately making the choice to dedicate yourself for ever and beyond to be the best person you can be for your significant other and to try to abstain from everything that you know is perceived as hurtful by her (or him), every single second of every single day again and again and again.

A trial and error process, yes, but because of that even more so an amazingly pain and gain one.

Therefore, I kindly invite you, if your're going for eternal, do choose someone who chooses you. 

x